قیمت خروجی یک محصول تولید شده در کشاورزی و آبزی پروری برابر با ارزش بازار محصول منهای هزینه های فروش (هزینه های حمل و نقل، هزینه های بازاریابی) است. در قیمتی است که کشاورز محصول خود را به بازار می دهد.
یعنی ارزش بازار با قیمتی که کشاورزان برای محصول خود دریافت می کنند یکسان نیست، زیرا ممکن است ارزشی که به ازای محصول دریافت می کنند کمتر از قیمت بازار باشد. در برخی موارد ممکن است ارزشی که به ازای هر وزن دریافت می کنند کمتر از قیمت سربه سر باشد.   در ایران در مواقعی که دولت به شکل دستوری محصولات کشاورزی را قیمت گذاری میکند معمولا قیمتی که کشاورز محصول خودش را به بازار میدهد کم تر از قیمت تمام شده است. در واقع کشاورز زیان خواهد دید. در واقع یارانه پرداختی در بخش کشاورزی از جیب کشاورزان است.
باید توجه داشت هنگام فروش از طریق حراج، قیمتی که کشاورزان برای محصولات خود دریافت می‌کنند کمتر از قیمتی خواهد بود که مستقیماً به مصرف‌کننده بفروشند. (زیرا کشاورز قیمت را خودشان تعیین می‌کند)
همچنین قیمت خروجی مزرعه نیز بسیار کمتر از قیمت خرده‌فروشی است که مصرف‌کنندگان در فروشگاه می‌پردازند، زیرا شامل هزینه‌های اضافی متحمل شده به فروشگاه (حمل و نقل، جابجایی، ذخیره‌سازی، بازاریابی) و حاشیه سود مورد نیاز شرکت‌ها نمی‌شود. گرفتار. در ایران دلالان نیز بر قیمت بازاری (قیمت در فروشگاه) نیز تاثیر دارند.